பெட்ரோமாக்ஸ் லைட்டேதான் வேணுமா???!!!!

உறவினர் மகன் பொண்ணு பாக்க போயிருந்தாப்ல. தனியா பேசணும்னு சொல்லியிருக்காங்க.. பேசி முடிச்சதும் மொதோ ஃபோன் உங்களுக்குத்தான் போடுவேன்னு!!” சொல்ல நானும் எல்லா வேலையையும் சீக்கிரமாவே முடிச்சிட்டு போனை பக்கத்துல வெச்சுக்கிட்டு உக்காந்திருந்தேன்.

 
பொண்ணு கொஞ்சம் குண்டாவே இருந்தாலும், அதையெல்லாம் கணக்குல சேக்க கூடாது அத்தைன்னு!! சொன்ன நல்ல பையன். போன் அடிச்சதும் டக்குன்னு எடுத்து,” என்னப்பா!! நல்ல விஷயமா!! சொல்லுன்னு” கேட்டேன். அம்புட்டுதான்... கொஞ்ச நேரத்துக்கு சத்தமே வரலை. என்னய்யான்னு, கேட்ட இருங்க அத்தை இன்னும் நான் அதிர்ச்சிலேர்ந்து வெளிய வரலைன்னு சொல்லி 10 நிமிஷத்துல போன் செய்வதா சொன்னாப்ல.

 எனக்கு செம குழப்பம். கல்யாணத்துக்கப்புறம் குண்டான டைவர்ஸா செய்யப்போறேன்னு... சொல்லித்தானே அந்தப்புள்ளை பொண்ணு பாக்கப்போச்சு. போட்டோவைவிடவும் குண்டா?? என்னன்னு புரியலையேன்னு யோசிச்சுக்கிட்டு இருந்தேன். திரும்ப போன் வந்தது. பேசினேன். அந்த உரையாடலை அப்படியே தர்றேன்.


பேசினியா?  என்னய்யா நடந்துச்சு!!!!

அதெல்லாம் பேசினேன் அத்தே. பேசினதுக்கப்புறம் தான் இந்த எஃபக்ட்!!

சொன்னாத்தானேப்பா விளங்கும்!

எல்லாம் ஓகேதான் அத்தை. சரி பேசி பிடிச்சிருக்கான்னு கேட்டுட்டு சம்மதத்தை சொல்லிடலாம்னு முடிவு செஞ்சுதானே போனேன்!!

ஆமாம்...

பேசும்போது வேலைக்கு போகணும்னு சொன்னாப்ல.

சரி.

நான் வெளிநாட்டுல இருக்கேன்.  உடனடியா வேலைக்கு ஏற்பாடு செய்யணும்னா கஷ்டம். தவிரவும் நான் கை நிறைய்ய சம்பாதிக்கறேன்.
அவசியம்னா வேலைக்கு போனா போதும் என்பது என் எண்ணம்.

சரிய்யா...

அதுக்கு அவங்க நான் படிச்சிருக்கேன். எங்கம்மாவம் படிச்சவங்க. ஆனா
எங்கப்பா அவங்களை வேலைக்கு  அனுப்பலை. அதனால பொருளாதாரம்
சரியில்லாம போச்சு. நாங்க ஆசைப்பட்ட படிப்பு படிக்க முடியலை....
என் பிள்ளைகளுக்கும் அந்த கதி வரக்கூடாதுன்னுதான் நான் வேலைக்கு
போகணும்னு சொன்னாங்க.

பாயிண்ட் சரி. என் சம்பளத்துலேயே நல்லா மிச்சம் பிடிக்கலாம். ஆனா
உங்க மனசுக்கு அது புரிபடரவரைக்கும் நீங்க வேலைக்கு போங்கன்னு சொன்னேன்.

இல்ல நான் கண்டிப்பா வேலைக்கு போவேன்னு சொன்னாங்க....
கொஞ்சமா ஜர்க் ஆனேன். இவ்வளவு கறாரா பேசறாங்களேன்னு.

ம்ம்ம்ம்.

ஏங்க நான் இருப்பது வெளிநாட்டுல. அதே இடத்துலேயே இருப்பேன்னு சொல்ல முடியாது. இதைவிட நல்ல ஆஃபர் வந்தா வேற இடத்துக்கு போகணும். அப்படி இருக்கும் போது நீங்க வேலையை விட்டுட்டு வருவீங்களா? இல்ல எப்படின்னு கேட்டேன்.

ச்சேச்சே.... அப்ப வேலையை விட்டுட்டு வந்து புது ஊருல வேலைத் தேடிக்கலாம்னு சொன்னப்ல.

சரி........

நாம இருக்கப்போறது வெளிநாடு. என் பெற்றோரோ, உங்க பெற்றோரோ அப்பப்போ தான் வந்து போக முடியும்.  அதனால நாளைக்கு குழந்தைங்களை வளர்க்கும் பொறுப்பு நம்ம ரெண்டு பேரோடதுதான். என் வேலைப்பளு பத்தி எனக்குத் தெரியும். ஆனாலும் என்னுடைய பங்களிப்பை நான் தருவேன். எப்படி மேனேஜ் செய்வீங்கன்னு கேட்டேன்.

அதெல்லாம் நான் மேனேஜ் செஞ்சுக்குவேன் கவலைப்படாதீங்க. சம்பாதிக்கப்போவதே பிள்ளைகளுக்காகத்தானேன்னு கேட்டாங்க அத்தை!!!

ம்ம்ம்ம் மேல சொல்லு.

ஒரு ஸ்டேஜுக்கு மேல நானே வேலையை விட்டுடுவேன்னு சொன்னாங்க.

எப்படி மேனேஜ் செய்யப்போறீங்கன்னு தெரிஞ்சுக்கிட்டா நல்லா இருக்கும்னு நினைக்கறேன்னு சொன்னேன்.

என்ன இருக்கு?  குழந்தையை(களை) க்ரச்சில் விட்டுட்டு வேலைக்கு போவேன். எங்க பெரியம்மா மக, மாமா மக எல்லோரும் அமெரிக்காவில்
அப்படித்தான் வேலைக்குப் போறாங்க. ரெண்டு பேரும் சம்பாதிக்கும் போது பணப்புழக்கம் தாராளமா இருக்கும். அப்ப க்ரச்சில் விடுவது பிரச்சனையா இருக்காது!!!ன்னு சொன்ன நொடியில அதிர்ச்சியாகி வெளிய வந்திட்டேன் அத்தே....

குழந்தைக்காக சம்பாதிக்கப்போறேன்னு சொல்லிட்டு, குழந்தையை க்ரச்சில் விட்டுட்டு சம்பாதிக்கப்போவாங்களாம். அப்புறம் அந்தக்குழந்தை யாரை அம்மான்னு!! கூப்பிடும்......  பிள்ளைங்க கேட்டதை வாங்கி கொடுப்பது, வாழ்க்கை தரத்தை உயர்த்தி பாத்துப்பது மட்டும்தான் பிள்ளை வளர்ப்பா அத்தைன்னு கேக்க, இப்ப நான் மவுனமா இருந்தேன்.

இதுல இன்னொரு கொடுமை தெரியுமா அத்தை. படிச்சிருக்கேன் வேலைக்கு போகணும், வேலைக்குப்போகணும்னு மூச்சுக்கு முன்னூறு தரம் சொல்றாங்க. ஆனா 28 வயசாவுது. இங்க இந்தியாவில ஒரு இடத்துல கூட வேலை பாத்தது இல்லை. வீட்டுக்கு பக்கத்துல இருக்கற  பள்ளிக்கூடத்துல டீச்சர் வேலைக்கு போயிருந்தா கூட ஏதோ ஒரு எக்ஸ்பீரியன்ஸ் இருக்கும். இண்டர்வ்யூ அட்டெண்ட் செஞ்சிருக்காங்க. ஆனா ஒரு இடத்துல கூட வேலை கிடைக்கலையாம்....

ஓஒ அப்படின்னு சொன்னேன்.

இன்னொரு மேட்டர் சொல்றேன் கேளுங்க. வேலைக்கு அனுப்ப ஒத்துக்கிட்டா மட்டும் போதாதாம். நிச்சயதார்த்ததுக்குள்ள  வேலைக்கு ஏற்பாடு செஞ்சு ஆர்டர் வாங்கி கைல கொடுக்கணுமாம்!!!!!!

நான் கல்யாணமே வேணாம்னு முடிவுக்கு வந்திட்டேன் அத்தேன்னு...... புலம்பி தள்ளினிச்சு பிள்ளை!!!!!!!!!!

இது சத்தியமா கற்பனைக்கதை இல்லை. இன்றைய தலைமுறை பெண்களின் மனநிலை இப்படித்தான் இருக்கு. பெண்கள் வேலைக்கு போவது தப்புன்னு சொல்ல வரலை.  போனா பொருளாதாரம் உயரும் சரி. ஆனா பிள்ளையின் மிக முக்கியமான வளரும் சூழலை இழக்குது. இதைப்பத்தி நான் நிறைய்ய பேரண்ட்ஸ் கிளப்பிலயும், என் வலைப்பூவிலேயும் எழுதிட்டேன்.

கோழி முதலில் வந்ததா? முட்டை முதலில் வந்ததா பட்டிமன்றத்துக்கு அப்புறம் அதிகம் பேசப்படுவது  திருமணத்திற்கு பிறகு பெண்கள் வேலைக்கு போகலாமா? கூடாதா? என்பதாத்தான் இருக்கும்.

30 வருஷத்துக்கு முன்னாடியே தன்னுடைய குடும்பம் ஒரு கதம்பம் படத்துல விசு அழகா இதைப்பத்தி சொல்லியிருப்பாரு. படத்தின் கிளைமாக்சில் வேலைக்குப்போகும் மனைவி வேலையை விட்டுட்டு குழந்தையை பாத்துப்பாங்க. வீட்டுலயே இருக்கும் மனைவி வேலைக்கு போவாங்க.

இதுலேர்ந்து என்ன தெரியுதுன்னா..... கிருஷ்ண பரமாத்மாவுக்கு தேவைன்னு வரும்போது போர் புரிந்த சத்யபாமாவா பெண் இருக்கணும். வேலைக்கு போவதும் போகாததும் அவங்க அவங்க குடும்ப சூழலை பொறுத்து இருக்கும்.
இன்னமும் இந்த பட்டிமன்றம் தொடருவதுதான் அவலம்.

பெண்விடுதலைக்கு எதிராகவோ, பெண்கள் முன்னேற்றத்துக்கு தடையாகவோ இந்தப்பதிவை நான் எழுதவில்லை.  கைதவறி விழுந்த கண்ணாடி சில்லு சில்லாக போவதைப் போல குடும்பம் சிதறுகிறது. அதுதான் இப்பொழுதைய நிலை.  நிறைய்ய பேசலாம்....... ஆனா மனசில்லை. :((