அரிதாகக் கிடைத்தது, தொலைந்தே போனது! திரும்பக் கிடைச்சது,இருக்குமா?

வருவாய் வருவாய் என நான் காத்திருந்தேன்,

வந்த சுவடே தெரியாமல் போனது எப்போது?


எதைச் சொல்றேன்னு யோசிக்கறீங்களா?

"ஞாயிற்றுக்கிழமை" இதைத்தான் சொல்கிறேன்.


சிறிய வயதில் ஞாயிறு பெரிதாக வித்தியாசம் இராது.
சீக்கிரம் எந்திரிக்கனும், கொஞ்சம் லேட்டா வேணா
குளிக்கலாம். "ரங்கோலி" பார்க்கறது, அப்பா, அம்மா,
தம்பி, நான் எல்லோரும் சேர்ந்து உட்கார்ந்து
சாப்பிடறநாள் என்பதுதான் அப்போதைய
"ஞாயிறு" ஷ்பெஷல்.


மும்பையில் வேலைக்குப் போக ஆரம்பித்தபின் வந்த
முதல் ஞாயிற்றுக்கிழமை நான் தூங்கி எழுந்தபோது
மணி மதியம் 2. அதன்பிறகு "சன்டே" எப்பவுமே
ஷ்பெஷல்தான். நானும் பெரிய மாமாவும் போட்டி போட்டுக்கொண்டு
தூங்குவோம். (சின்ன மாமா பாவம், ஞாயிற்றுக் கிழமைகளில்
கராத்தே சொல்லிக் கொடுக்க போய்விடுவார்). லேட்டா (குறைஞ்சது 10 மணிக்கு) எந்திரிக்கிறது. வீடு கிளீனிங்க், பரபரப்பு இல்லாமல் தலைகுளியல், பொறுமையா சினிமா பார்த்து, வாரத்திற்கு வேண்டிய துணிகளை இஸ்திரி போட்டு, சாயந்திரம் சும்மா அப்படி வெளியே போயிட்டு வர்றது, மாமாவின் குழந்தைகளுடன் ஆட்டம்..... இன்னும்
என்னன்வோ வகையில் ரொம்ப முக்கியமான ஒரு நாளாக
ஞாயிற்றுக்கிழமை இருந்தது.


திருமணத்திற்கு அப்புறம் , அலைஞ்சு, திரிஞ்சு நாம
கஷ்டப்பட்ட மாதிரிதானே அலுப்பா தூங்கறாருன்னு,
நாம எந்திரிச்சு செஞ்சாதானே காபி , சாப்பிடு அப்படின்னு,
கதை மாற ஆரம்பிச்சது.

குழந்தைகள் பிறந்ததுக்கப்புறம், "பொழுது விடிஞ்சு பொழுது
போறதே தெரியாதப்போ, ஞாயிறாவது? திங்களாவதுன்னு?"
ஆகிடுச்சு. அதிலும் கொஞ்சம் லேட்டா எந்திரிக்கலாம்னு
நினைச்சுகிட்டு இருக்கும்போது காலைல 5.30 மணிக்கு
"அம்மா! காபி குடிக்கலாமான்னு?!!!" சின்னக் குட்டி
எழுப்பிடுவா.

அதுக்கப்புறம், சமையல், சாப்பாடு, காய்கறி வாங்கறது,
அப்படின்னு ஞாயிற்றுக்கிழமை வந்த சுவடே தெரியாமல்
போய்கிட்டு இருந்தது.

இங்க வீட்டு வேலை செய்யறவங்களுக்குகூட "சன்டே"
லீவு. நமக்குத்தான் லீவே இல்லன்னு புலம்பிக்கினு
கிடந்தேன். பிள்ளைகள் கொஞ்சம் பெரிசாகிட்டாங்களா?
இப்ப அவங்களும் ஞாயிற்றுக்கிழமைன்னா கொஞ்சம்
லேட்டா எந்திரிக்கறாங்க.

அயித்தானும்," எந்த நாளும், சீக்கிரமா எந்திரிக்கிற, வேலை சரியா இருக்குன்னு", சொல்லி ஞாயிற்றுக்கிழமை கொஞ்சம் லேட்டா
எந்திரிக்க சொல்லிப்புட்டாரு.

நான் எந்திரிக்கரதுக்கு முன்னாடி அயித்தானும், பிள்ளைகளுமா
சேர்ந்து காபி போட்டு வெச்சுப்புடறாக. வேலைக்காரம்மா
வரமாட்டாங்க என்பதால சிம்பிளான சமையல், பாத்திரம் கழுவ,
எடுத்துக் கவுக்கன்னு அயித்தானும், பிள்ளைகளும் வேலையை
பகிர்ந்துக்கிறதனால ஞாயிற்றுக்கிழமைகள்
இனிக்க ஆரம்பித்து 2 வருடங்கள் ஆச்சு.

இது தொடருமான்னுதான் தெரியல!!!!!. இந்தியாவில சனிக்கிழமைக்
கூட பள்ளிக்கூடமாமே, அயித்தான் அந்த டிராபிக்ல காரோட்டிப்புட்டு
வந்து கண்டிப்பா ரொம்ப லேட்டாத்தான் எந்திரிக்கப் போறாக.
என்னவோ போங்க.

கிடைக்காமல் கிடைத்த ஞாயிற்றுக்கிழமையை தக்க வெச்சக்கணும்னு
நாங்க எல்லோரும் ரொம்ப பிளான் செய்யறோம்.

எப்படி ஆகப்போகுதுன்னு தெரியல. உங்க ஞாயிற்றுக்கிழமையை

"பத்திரமா பாத்துக்கோங்க"


இங்க சொடுக்கினா எனக்குப் பிடிச்ச missing sunday பாட்டைக் கேக்கலாம்.

இன்னும் இந்தப் படத்தைப் பார்க்கல.