சகோதரி. கே. ஆர். அருணா அவர்களுக்கு,

வணக்கம்,

வீட்டுவேலை செய்யும் பெண்களுக்காக “மனுஷி” எனும்
அமைப்பை ஏற்படுத்தி அவர்களுக்காக நீங்கள்
போராடுவதாக கல்கி இதழில் படித்தேன். தங்களுக்கு
என் மனமார்ந்த பாராட்டுக்கள்.

தங்களின் அமைப்பின் பெயர் எனை மிகவும் கவர்ந்தது.
வீட்டு வேலை செய்பவரும் மனுஷி தான்.அவரைப்பற்றி
வரும் அசிங்கமான ஜோக்குகள் தடை செய்யப்பட வேண்டிய
ஒன்று.

1999ஆம் ஆண்டு வீட்டு வேலை என்பதை
அரசை ஒரு தொழிலாக ஏற்கவைத்து, 2007 ல் இவர்களுக்காக
தனி வாரியம் அறிவித்தது உங்களின் வெற்றின்னு
சொல்லியிருக்கீங்க.

சில இடங்களில் வீட்டு வேலைக்கு வரும்
பெண்கள் பாலியல் பலாத்காரங்களுக்கு
ஆட்பட நேர்கிறது என பல இடங்களில் படித்திருக்கிறேன்.
இதற்கும் சிறுவயது பிள்ளைகளை வீட்டு வேலைக்கு
அனுப்பவதற்கும் கூட நல்ல தீர்வை நீங்கள் காண வேண்டும்.

உங்களிடம் எனக்கொரு வேண்டுகோள் உண்டு.

வீட்டு வேலைக்கு வரும் பெண் மனுஷி என்பது போல்,
தன் வீட்டில் வேலை தருபவரும் ஒரு மனுஷி என்பதை
பல நேரங்களில் வீட்டு வேலை செய்பவர்கள் மறந்துவிடுகிறார்கள்.

நான் ஏதோ வேண்டுமென்று குற்றம் செய்யவில்லை.
என் அனுபவம் அப்படி. என்னைப்போல அனுபவம்
பலருக்கும் இருக்கும். பேசி பார்ப்போம், கத்தி பார்ப்போம்
அப்போதும் மாறாவிட்டால் அடுத்த ஆளை வேலைக்கு
அமர்த்தி விடுவோம். :( திரும்பவும் அதே பிரச்சனை.

தங்களிடம் தமிழகம் முழுதும் 8000 பேர் பதிவு
செய்திருக்கிறார்கள் என்பது கட்டுரையிலிருந்து தெரிந்தது.
அவர்களுக்கு முறையான பயிற்சி கொடுக்க வேண்டும்.
நம் வீட்டில் செய்யும் அதே பத்து பாத்திரம் கழுவி,
விடு பெறுக்கி, துடைப்பது தானே, எனும் ரீதியில் தான்
பலர் வீட்டு வேலைக்கு வருகிறார்கள். இந்த வேலைக்கும்
முறையான பயிற்சி தேவை.


பெருக்கினால் குப்பையை கட்டிலோ, சோபாவுக்கு அடியிலோ
தள்ளிவிடுவது, அதிகம் சோப் உபயோகித்தல், அப்போதும்
சுத்தமாகமால் எட்டிப்பார்க்கும் சோற்றுப்பருக்கைகள் என
வேலை பார்க்கும் பொழுது வேலைக்கு வைத்திருப்பவர்கள்
பாடு என்னவாகும்??

இலங்கையில் வீட்டு வேலை செய்பவர்கள் அன்னியசெலவாணி
ஈட்டித்தருப்வர்கள். வெளி நாட்டில் அதிகம் இவர்கள் தான்.
சிறந்த பயிற்சி பெற்று இருப்பார்கள். சுத்தம் சுத்தம்.
அவர்கள் வந்து சென்ற பின் வீடு பிரகாசிக்கும். இதுவும்
என் அனுபவம்.

முறையான பயிற்சி பெறுவதனால் சுத்தமாக வேலை
செய்வார்கள். இவர்களை போன்றவற்களுக்கு அதிக
டிமாண்ட் இருக்கும்.


அடுத்த விடயம் இவர்கள் எடுக்கும் விடுமுறைகள்.
சொல்லி கொஞ்சம் சொல்லாமல் கொஞ்சமென்று
எடுக்கும் விடுமுறைகளினால் படும் அவஸ்தைகள்
கொஞ்ச நஞ்சமல்ல. இவர்களுக்கு ஓய்வு தேவை,
உடல் நலமில்லாமல் போகும்.( வெளி நாடுகளில்
வீட்டு வேலை செய்பவர்களுக்கு ஞாயிற்றுக்கிழமை
விடுமுறை.)





அலுவலகங்களில் சொல்லாமல் கொள்ளாமல் விடுப்பு
எடுத்தால் ஒத்துக்கொள்வார்களா? அது போல தானே
இங்கும். இங்கும் பார்க்கும் வேலைக்கு சம்பளம்
கிடைக்கிறதுதானே! எண்ணிக்கைகளற்ற விடுப்புக்களை
அவர்கள் குறைத்துக்கொள்வதனால் இருவருக்கும்
மகிழ்ச்சி.

மிக முக்கியமாக நான் கருதுவது அவர்களின் உடை.
வீட்டு வேலைக்குத்தானே போகிறோம் என்று
ஏத்தி கட்டிய புடவையும், அருக்கானி கொண்டையுமாக
வேலைக்கு போவார்கள். இதை கொஞ்சம் மாற்றச்
சொல்லுங்கள். அதற்காக கஞ்சி போட்ட உடை
என்று சொல்லவில்லை. படியத் தலைவாரி கொண்டால்
பார்க்க இனிமையாக இருக்கும். நம் பண்பாட்டில்
பெண்கள் பொதுவாக புடவைதான் அணிவார்கள்.
மால்கள் போன்றவற்றில் பாத்திருப்போமே அது போல்
புடவையின் மேல் சட்டை ஒன்றை போட்டுக்கொண்டு
வேலை பார்த்தால் வேலை பார்க்கும் பொழுது
புடவை அங்கே இங்கே விலகும் டென்ஷன் இல்லாமல்
இருக்கலாம்.


இப்படி உடை இருந்தால் பார்ப்பவர்களுக்கும் கொஞ்சம்
மரியாதையாக இருக்கும். இது என் எண்ணம் மட்டுமே.
வீட்டுவேலை செய்வதை ஆங்கிலத்தில் HOUSE KEEPING
என்று சொல்வார்கள். பெரிய பெரிய ஹோட்டல்களில்,
மால்களில் தூய்மை இவர்களின் கைவண்ணம் தான்.

இங்கே(ஹைதராபாத்தில்) வீடு பெருக்கி துடைக்க
ஒரு ஆள், பாத்திரம் தேய்க்க ஒரு ஆள் என்று
பலவீடுகளில் வைத்திருக்கிறார்கள். காரணம்
கேட்ட பொழுது ஒருவர் விடுப்பு எடுத்தால்
மற்றொருவரை வைத்தாவது வேலை செய்து
கொள்ளலாமே!! என்றார்கள்.( ஒரு வேலைக்கு
அதாவது வீடு பெருக்கி துடைக்க 500 ரூபாய்
மாதத்திற்கு.)

வீட்டு வேலை செய்யும் பெண்கள் அவர்கள் வேலை
செய்யும் வீட்டு எஜமானி அம்மாவால் கஷ்டப்படுவதைத்தான்
நீங்கள் கேட்டிருப்பீர்கள். பல இடங்களில் அப்படித்தான்.
வீட்டு வேலைக்கு வருபவர்கள் கொடுக்கும் கஷ்டங்களை
நாங்கள் யாரிடம் போய் சொல்ல முடியும்???


நாணயத்திற்கு இரண்டு பக்கங்கள் இருக்கின்றன என்பது
போல் இதுவும்.


வேலைக்காரம்மாவின் சுயத்துக்கு தீங்கு விளைவிக்கும்
எந்த வேலையையும் வேலைத் தருபவர்கள் செய்துவிடக்கூடாது.
அந்த வீட்டில் இருக்கும் பொடிசு கூட பேர் சொல்லி
அழைப்பதோ ஏக வசனத்தில் பேசுவதோ தவிர்ப்பது நல்லது.

ஊசிப்போன உப்புமா, தண்ணிக்காப்பி போன்றவற்றை
இப்போது யாரும் கொடுப்பதில்லை. அவர்களும்
ஏற்பதில்லை. சத்தம் போடாமல் குப்பைத்தொட்டியில்
கொட்டி விடுவார்கள்.அவர்களும் மனுஷிதான் என்பதால்
நல்லவற்றை பகிர்வோம்.

வீட்டு வேலைக்கு வருபவர்களுக்கு நிதித் தேவை,
வேலை தருபவர்களுக்கு ஆள்த் தேவை. ஒருவருக்கொருவர்
உதவி புரிந்துகொள்கிறார்கள்.இதை நன்கு இருவரும்
புரிந்து கொண்டால் பலப்பிரச்சனைகளை தவிர்க்கலாம்.
இதுதான் என் எண்ணம். என்வீட்டில் வேலைக்கு
வருபவர்களிடமும் இதுதான் சொல்வேன்.

என் வேண்டுகோளை ஏற்று அதற்கு ஆவன
செய்து தங்களிடம் பதிந்திருக்கும் 8000 பேருக்காவது
பயிற்சி கொடுத்தால் அவர்கள் வேலைக்கு போகப்போகும்
வீட்டுக்காரர்கள் சந்தோஷப்படுவார்கள். விரைவில்
உங்களின் உறுப்பினர்களின் எண்ணிக்கை பெருகும்
பொழுது மேலும் மேலும் நல்ல வேலைக்காரர்கள்
கிடைப்பார்கள்.


இந்த மடலை கல்கி இதழுக்கும் அனுப்பி வைத்திருக்கிறேன்.
பதிலுக்காக காத்திருக்கிறேன்.

நன்றி சகோதரி.