இந்தத் தொல்லை எப்போது போகும்??!!!

எங்க அவ்வா ஒரு வசனம் சொல்வாங்க. என்ன அவ்வா! இப்படியா
நடந்துக்குவாங்கன்னு? கேப்பேன். அவங்க சொல்வதுல இருக்கும் அர்த்தம்
வளர வளர புரிஞ்சது. அவ்வா சொல்லும் வசனம் வந்த அன்னைக்கு
வாழை இலை, மறுநாள் தையலை, அடுத்த நாள் கையில!!!

விருந்தாளியாப்போனா மொதோ நாளு ராஜஉபசாரம் நடக்கும்.
தலைவாழை இலைப்போட்டு சாப்பாடு. அதான் வந்த அன்னைக்கு
வாழை இலை. மக்கா நாள் தையல் இலையில சாப்பாடு. மூணாம்
நாளு கையில தானாம். விருந்தாளியா போறவங்களுக்கும் ஒரு
வரைமுறையோட நடந்துக்கத் தெரியணும். அது இல்லாட்டி
ரொம்ப கஷ்டம்.

நான் 8த் படிச்சுகிட்டு இருந்த பொழுது எங்க வீட்டுக்கு ஒரு உறவினர்
வந்திருந்தாரு. அவ்வாவுக்கு தூரத்துல தம்பி சொந்தம். வந்தவங்களை
உபசரிப்பதுதானே நம்ம பண்பாடு!! அன்னைக்குத்தான் அவ்வா
மாவாட்டி வெச்சிருந்தாங்க. அதிகம் புளிப்பில்லாத மாவு. இட்லி
சும்மா பஞ்சு மாதிரி இருந்துச்சு. எங்களுக்கு 1 ஈடு அதாவது 24 இட்லி
போதும்னு அவ்வா ஊத்தி இறக்கிகிட்டு இருக்கும் பொழுதுதான் இந்த
உறவினர் வந்தாரு!! வந்தவங்களுக்கும் சேர்த்து இருக்கட்டும்னு
அவ்வா அந்த இட்லியை எடுத்து அடுத்து ஒரு ஈடு அடுப்பில
ஏத்தினாங்க. கையோட நல்ல டிகிரி காப்பி போட்டு கொடுத்தாங்க.
குடிச்சிட்டு பேசிக்கிட்டு இருக்கும்பொழுது அம்மாவும் அப்பாவும்
வேலையிலேர்ந்து வந்தாங்க.

சாப்பிடலாமான்னு!! கேக்க தட்ட வெக்கும் முன்னாடி அம்மாவுக்கு
என்னவோ தோணி எதுக்கும் இருக்கட்டும்னு இன்னொரு ஈடு
அடுப்புல வெச்சாங்க. எதுக்கு வெக்கறன்னு அவ்வா அம்மாவை
வைய்ய, தேங்காய்ச் சட்னி அரைச்சுகிட்டு இருந்தேன். அவ்வாவேற
அன்னைக்கு மதியம் தான் ஒரு கிலோ ஹார்லிக்ஸ் பாட்டிலில்
இட்லி பொடி செஞ்சுவெச்சிருந்தாங்க! சாப்பிட தட்டு வெச்சாச்சு.
சூடான இட்லி தொட்டுக்க, தேங்காய்ச்சட்னி, காரசாரமான
இட்லிப்பொடி எல்லாம் இருந்தா கூட இரண்டு இட்லி சாப்பிடத்தோணும்.


வந்தவரு நீயும் போட்டுக்க ரமணின்னு!! சொல்லி அப்பாவுக்கு
பரிமாறிட்டு தானும் சாப்பிட ஆரம்பிச்சாரு. அப்பா,தம்பி வந்தவரு
3 பேரும் சாப்பிட்டுகிட்டு இருந்தாங்க. வந்தவரு அன்னைக்கு
சாப்பிட்டது 48 இட்லி!!!! தம்பி தான் உக்காந்து எண்ணிக்கிட்டு
இருந்தான். தன்னைத் திட்டின அவ்வாவை அம்மா இப்ப பாத்த
பார்வை சூப்பர்!! அவங்க மட்டும் இன்னொரு ஈடு ஊத்தி
வெச்சிருக்காட்டி சாப்பிட இன்னும் காத்திருந்திருக்க வேண்டி இருந்திருக்கும்!!
1 கிலோ ஹார்லிக்ஸ் பாட்டிலில் வெச்சிருந்த இட்லிப்பொடி பாதி
பாட்டில் காலி.” சும்மா சொல்லக்கூடாது! நல்லா செஞ்சிருக்கக்கா”ன்னு
அவ்வாவுக்கு பாராட்டு வேற.

அரைச்சு வெச்சிருந்த மாவு அரைபக்கட் ஒரே நாளில் காலி!!
ஒரு வாரத்துக்காவது வரக்கூடிய மாவு அது! அவ்வாவுக்கும்
ரொம்ப வேலை செய்ய முடியாது. அம்மாவும் வேலைக்கு போறவங்க.
இதுல அடுத்த நாள் அப்பாவுக்கு ஆபிஸ் வேலையா சென்னைக்கு
போகவேண்டியது இருக்கலாம்னு நிலமை. இதுல விருந்தாளி
இரண்டு நாள் இருக்கப்போவதாகச் சொல்ல அவ்வாவுக்கு தலை
சுத்த ஆரம்பிச்சிடிச்சு!!! இராத்திரி டிபனுக்கு பட்ட அல்லோகலமே
தாங்க முடியலை! இதுல இன்னும் இரண்டு நாள்னா!!!

வேற வழியில்லாம உள்ளூரில் இருந்த அம்மாவின் அவ்வாவுக்கு
உடல்நிலை சரியில்லாத்தால் நாங்க எல்லோரும் அங்க போறோம்னு
சொன்னாங்க. ஐயோ அவங்களை எனக்குத் தெரியுமே! நானும்
வர்றேன்னு சொல்ல பக்குன்னு ஆகிடிச்சு. அப்புறம் அப்பா ஏதோ
நைச்சியமாச் சொல்லி தம்பியும் அப்பாவுமா பஸ்ஸ்டாண்ட் போய்
பஸ் ஏத்திவிட்டு வந்தாங்க. ஒரு வேளை திரும்ப வந்தாலும்
வரலாம்னு அவ்வா பீதியைக் கிளப்ப அந்த அர்த்த ராத்திரியில்,
ஸ்ரீநிவாச நகரில் இருக்கும் அம்மம்மா வீட்டுக்கு போய்
இரவு தூங்கி காலேல எந்திருச்சு வீட்டு வந்தோம்!!

நான் இலங்கையிலிருந்த பொழுது அயித்தானோட அக்கா கணவரின்
நண்பர்கள் சுத்தி பார்க்க வந்திருந்தாங்க. எனக்கு அவங்களை முன்னபின்ன
தெரியாது! ஆனாலும் வீட்டுக்கு வர்றவங்களை வேணாம்னா சொல்வோம்!
வந்தவங்க ரொம்ப நல்ல டைப். என் வீட்டு பாத்ரூம் எப்பவும் ட்ரையா
இருப்பதை தெரிஞ்சுகிட்டு குளிச்சவுடன் அந்த அங்கிள் தானே மாப்ஸ்டிக்
போடுவாரு! “நான் செஞ்சுக்கறேன்னு!” சொன்னாலும் மத்த வேலையை
கவனிம்மா!! அப்படின்னு சொல்லிடுவாங்க. அந்த ஆண்டிக்கு முழங்கால்
வலி. ஆனா சோபால காலை நீட்டின மாதிரி உக்காந்துகிட்டு காய்கறி
நறுக்கிக் கொடுப்பாங்க. 5 நாளும் ஏதோ என் உறவினர் இருந்த மாதிரி
தான் இருந்தது. அந்நியமாத் தெரியலை. சிரிச்சு பேசி மகிழ்ந்து அவங்களோட
ஊர் சுத்தினதுன்னு ஜாலியா இருந்ததுச்சு. கிளம்பும் அன்னைக்கு
அவங்க சொன்னது இப்பவும் மனசுல இருக்கு,” என் சொந்த மகள் வீட்டுல
இருந்த மாதிரி இருந்ததும்மா” அப்படின்னு சொன்னாங்க.

ஆனா ஹைதைக்கு வந்தப்புறம் வேற ஒரு கோஷ்டி வந்தாங்க.
அப்பா அவங்களோட நான் பட்டப்பாடு!!! சாமி ரங்கா!!!
ப்ரிட்ஜுல இருந்த பாதாம், முந்திரி, திராட்சை, சாக்லேட்டுகள்
எல்லாம் வந்த அன்னைக்கே காலி. அடுத்து என்ன டிபன்
செய்வ? எங்க கூட்டிகிட்டுப்போற? இதுதான் அவங்க கேள்வி?
ஆட்டோ செலவுக்கு கூட பணம் எடுக்க மாட்டாங்க. எங்களுக்கு
தெரிஞ்சவங்களும் இல்ல, உறவினரும் இல்ல!!! ஆனா
உறவினருக்கு தெரிஞ்சவங்கன்னு தங்க ஓகே சொன்னதுக்கு
நான், அயித்தான் குழந்தைங்களும் ரொம்ப கஷ்டப்பட்டோம்.
2 1/2 நாளில் போதும்டா சாமின்னு ஆகிடிச்சு!!

சரி இந்தக் கதையெல்லாம் எதுக்குன்னு கேக்கறீங்களா?
சொல்றேன். போன வருஷம் ஆஷிஷுக்கு ஹிந்திப்பாடம்
ஒண்ணு. அதிதி தும் கப் ஜாஓகே! (விருந்தினரே எப்ப கிளம்புவீங்க?)
பாடத்தின் தலைப்பு இதான். தன் வீட்டுக்கு வரும் விருந்தினரை
நல்லா பாத்துக்கணும்னு நினைக்கும் ஆசிரியர், ஆனா விருந்தினரின்
நடவடிக்கையால எப்படா சாமி கிளம்புவாருன்னு!! யோசிச்சு
கிள்ப்ப திட்டம் போடுவது போல இருக்கும். அந்தப் பாடம்
எடுத்தப்பத்தான் ஆஷிஷுக்கு முதலில் சொல்லியிருந்த 48 இட்லி
சாப்பிட்டவர் வீட்டுக்கு வந்ததைச் சொல்லியிருந்தேன். 48 இட்லியா?
எப்படிம்மா சாப்பிட்டாருன்னெல்லாம் கேள்வி மேல கேள்வி.
அப்படிச் சாப்பிட்டவருக்கு அப்போ வயசு 45க்கு மேல இருக்கும்னு
சொல்ல செம ஷாக்.




நேற்று டீவியில இந்தப் படம் பாத்ததும் செம கொசுவத்தி.
ஆஷிஷின் பாடமாக படித்திருந்த கதையை கொஞ்சம்
மாடிஃபிகேஷன் செஞ்சு அஜய்தேவகன், கொங்கனா சென்,
பரேஷ் ராவல் நடிப்பில் கிளாஸாக இருந்தது. படத்தோட
கிளைமாக்ஸ்தான் சூப்பர். ஃபாள்ட் நம்பர் மாறி அஜய்தேவகன்
வீட்டில் உறவினராக வருகிறார் பரேஷ் ராவல். 20 வருடங்களாக
பார்த்தேயிராத உறவினர் இவர்தான்னு அஜயும் அவரது
மனைவியும் விருந்தோம்பல் செஞ்சு படும் அவஸ்தைதான்
கதை. நல்லாயிருக்கு. போன வருஷம் வெளிவந்தப் படம்.

இந்தப் பாட்டையும் ரசிப்பீங்க :)



இந்தப் படத்தில் பரேஷ் ராவல் சொல்லும் ஒரு டயலாக் ரொம்ப
பிடிச்சிருந்தது. நிதர்சனமான உண்மை அதுதான்.

“ விருந்தினரை தெய்வமாக போற்றுவது நம் பண்பாடு.
ஆனால் கடவுளே (கணேசா) 11ஆம் நாள் கிளம்பி விடும் பொழுது,
விருந்தினரை கடவுளாக போற்ற வேண்டும் என்றால் அவரும்
சீக்கிரம் கிளம்பினால் தான் நல்லது.” இது நாம் விருந்தினராக
போகும் பொழுதும் பொருந்துமோ!!

விருந்தும், மருந்தும் 3 நாளைக்குத்தான்னு சும்மாவா சொன்னாங்க!!!