சுடாத பழம், :) சுட்டப் பழம் :(

பள்ளிக்கூட வாசலிலே இலந்தைப் பழம், இலந்தவடை, நாவற்பழம், காரப்பொடி
தூவிய மாங்காய் எல்லாம் வித்துகிட்டு இருக்கறதை பார்க்க

நாக்குல ஸ்ஸ்ஸ்... எச்சில் ஊரும்.ஆசையாய் இருக்கும்.


ஆனா வீட்டில் 144. கையில காசு எல்லாம் கொடுக்க
மாட்டங்க.


வீதியில் ஒரு பாட்டி எலந்தபழம், நாவற்பழம்
வித்துகிட்டு வருவாங்க. ஸ்கூல் வாசலில் தானே
வாங்கக் கூடாது, எங்க வாங்கித்தாங்கன்னு
பாட்டியைக் கெஞ்சி கூத்தாடினா, ( அம்மா, அப்பா வேலைக்குப்
போற வீட்டிலே எல்லாம் பாட்டிதானே) 1 பைசா, 2 பைசா
(5 பைசா முழுசா கொடுப்பதை விட இப்படி சில்லறையா
கொடுப்பது ரொம்ப பிடிக்கும்.)5 பைசா கிடைக்கும்.


அதைக்கொண்டு போய் இலந்தைபழம் விக்கிற பாட்டிகிட்ட
கொடுத்தா, 1 பொட்டலம் இலந்தைபழமோ, நவாப்பழமோ
தருவாங்க. அதை சுத்தமா கழுவி எங்க பாட்டி
உப்பு கலந்து கொடுப்பாங்க. துவர்ப்பான உப்பின் சுவையோடு
சாப்பிட்டா................ம்ம்ம்ம்ம்ம். நல்லா இருக்கும்.

தோசை அம்மா தோசை பாட்டில் வருவதைப் போல,
இன்னும் கேட்டால் எங்க பாட்டி பூசை தான் கொடுப்பாங்க.
5 பைசா பெரிய விசயம் ஆச்சே.

காசா அடிக்கடி கேட்டா கிடைக்காது. அதுனால பாட்டி
ஒரு பிடி அரிசியோ அல்லது குருணையோ குடுப்பாங்க.
”இதைக் கொடுத்தா திட்டப்போறாங்கன்னு” முனங்கிகிட்டே
போவேன்.

ஆனா அந்த பழம் விக்கிற பாட்டி 1 பிடி அரிசியை
வாங்கிகிட்டு தன்கிட்ட இருக்கிற( அளவு) டம்பளரால்
1 டம்பளர் பழம் கொடுத்தாங்க. நானும் பண்ட மாற்று
முறை செஞ்சேன்னு பெருமையா இருக்கும். :)

கடந்த 6 வருடங்களாக இலங்கைவாசியா இருந்ததுல
நவாப்பழம், எலந்தப்பழம் எல்லாம் சாப்பிட முடியாம
போச்சு.

இங்க வந்ததுக்கப்புறம் சூப்பர் மார்க்கெட்டில் நவாப்பழத்தை
பாத்ததும் மண்டையில் பல்பு எரிந்தது. டபக்கென்று
ஒரு டப்பா(1 டிஸ்போஸபிள் தட்டில் வைத்து மேலே
பிளாஸ்டிக் கவரால் பேக்கிங்கெல்லாம் செய்து
அழகாக இருந்தது.)எடுத்து டிராலியில் போட்டுகிட்டேன்.

பில் கவுண்டரில் வந்து பில் போட்டால் ”ஷாக்”.
அந்த டப்பா 22 ரூபாயாம். 100 கிராம் இருந்திருக்கும்.
ஆத்தாடி அது 22 ரூபாய். :(

(ரோட்டில் எங்கேயும் நவாப்பழமே கண்ணுக்கு
தட்டு படல... )

கோழிகூவுது படத்தில ஒரு பாட்டு வருமே
அதுதான் ஞாபகத்துக்கு வந்துச்சு!!!

அண்ணே! அண்ணே சிப்பாய் அண்ணே
நம்ம ஊரு நல்ல ஊரு இப்ப ரொம்ப
கெட்டு போச்சுண்ணே.

பாட்டு பார்க்க இங்க சொடுக்குங்க: