நானும் ஹிந்தியும்.

ராஷ்டிரபாஷாவில் பெயிலானதால் வேண்டாம் இந்த ஹிந்தின்னு
காய் விட்டுட்டேன்.

விடுவாங்களா எங்க சித்தி!! அம்மா சித்திக்கு சொல்லி அவங்க
அங்கேர்ந்து லெட்டரில் என்னை வாட்டி திரும்ப ஹிந்தி கிளாஸ்.
இந்த முறை பிச்சைசார் ஸ்கூல் வேணாம்னு சொல்லிட்டேன்.

அதனால வடக்கு 3ல் இருக்குற சின்ன டீ.எல்.சியில் ஒரு
டீச்சர் சொல்லிக்கொடுத்தாங்கன்னு அங்கே போனேன்.
ரொம்ப நல்ல டீச்சர். அருமையா சொல்லிக்கொடுத்தாங்க.
விஷாரத் பூர்வாரத் படிக்கும்போதுதான் மும்பை போனது.

சரி இதுக்கு நடுவுல நடந்தது தான் பெரிய கூத்து.
நாம் ப்ரவேசிகா பாஸ் செஞ்சுட்டோம்னு தெனாவெட்டா
இருந்தப்ப சித்தி ஒரு லெட்டர் போட்டாங்க.

“பயோட்டேட்டாவில் நான் விசாரத் படிச்சிருக்கேன்னு
போட்டால்லாம் பத்தாது. வெறும் எழுத படிக்கத்
தெரிஞ்ச்சா ஹிந்தி கத்துகிட்டதா அர்த்தமில்லை.
பேசக் கத்துக்கோ”!!!!!!!!! அப்படின்னு எழுதினாங்க.

வீட்டுல என்னைத் தவிர யாரும் ஹிந்தி படிக்கலை.
இதுல நான் யாருகிட்ட போய் பேச. யாராவது
பேசறதைக் கேட்டாதானே மொழி புரியும்!!!!!

அதுக்கும் ஒரு லெட்டர். சனிக்கிழமை ஹிந்தி
சினிமா பாரு. ஹிந்தி நாடகங்கள் பாருன்னு.
ஒளியும் ஒலியும், போன்றவை பார்க்கவே
அப்பா மனசு வெச்சாதன் உண்டு. வீட்டில
டீவி இருந்தாலும் அப்பா சொல்லாட்டி சுவிச்சை
ஆன் செய்யக்கூடாதே.

ஹிந்தி சினிமால்லாம் பார்க்கவேண்டாம்னு
சொல்லிட்டு போயிட்டாரு. அப்புறம் சித்திக்கு இதைச்
சொல்லி அவுங்க அப்பாவுக்கு வேண்டுகோள்
விடுத்தப்புறம் தான் ஹிந்தி சினிமா, நாடகங்கள்
பார்க்க விட்டாரு.


முதலில் ஒண்ணும் புரியாது. ஹிந்தி புத்தகத்தை
வெச்சு நமக்குத் தெரிஞ்ச வார்த்தை ஏதாவது வருதான்னெல்லாம்
தேடியிருக்கேன். :) ஜோக் அடிக்கறாங்களா ஒண்ணும் புரியாது.
அப்படி பார்த்துகிட்டு இருந்தப்பதான் பாடல் வரிகள் புரிய
ஆரம்பிச்சு அப்படியே பிக்கப் ஆச்சு.


ரேடியோவிலும் ஏக் ஃப்ங்கார், ஆப் கி பர்மாயிஷ்
போன்ற நிகழ்ச்சிகளைக் கேட்பேன். அதிலும் ஹிந்தி
பாடல்கள்தான் ஒலிபரப்புவார்கள். ஹிந்தி பேசினா
புரியும், பதில் பேசத் தெரியாதுங்கற லெவல்ல
எனக்கு நானே ஹிந்தியில் பேசிப்பேன்.

திடும்னு ஒரு நாள் காதுல விழுந்த செய்தி,
ஹிந்தியே வேணாம்னு தோண் வெச்சிடுச்சு.

ஹிந்தியில் ஆண் பேசும்போது வார்த்தைப்ரயோகம்
வேறுமாதிரி, பெண் பேசும்போது வேறுமாதிரி வரும்.

உ: மே காதா ஹூன் (இது ஆண் சொல்வது)

மே காத்தி ஹூன் (இது பெண் சொல்வது)

(நான் பாடுகிறேன்னு அர்த்தம்.)
இதை எப்படி கத்துக்கறதுன்னு விட்டுடேன்.

மும்பை போனபோது விசாரத் வரைக்கும்
படிச்சது, ரேடியோ டீவியில கேட்டது எல்லாம் உபயோகித்து
தட்டுத் தடுமாறி பேசினேன். ஹை 2 மாசத்திலேயே
ஹிந்தி சரளமாக வந்துவிட்டது. அதிலும் சவுத் இண்டியன்
ஸ்லான்க் இல்லாமல் சுத்த ஹிந்தி..
(தேங்ஸ் - தூர்தர்ஷன், விவிதபாரதி)

வேப்பங்காயாக கசந்த ஹிந்தியை எனக்குத்
திணித்தார்கள் என் அம்மாவும், சித்தியும்.
பலன் எனக்குத்தான்.

ஹிந்தி அறிந்ததனால் எனக்கு நல்லது
நிறைய நடந்தது. திருமண்மான போது அயித்தான்
ஹிந்துஸ்தான் லீவரில்தான் வேலைப் பார்த்துவந்தார்.
அங்கே ஃபேமிலி மீட்டிங் போன்றவற்றில் ஆங்கிலத்தை
விட ஹிந்திதான் அதிகம் பேசப்பட்டது. கணவரின்
அதிகாரிகள் வடமாநிலத்தவர்கள் தான்.

பல நல்ல நட்பு கிடைத்தது. இவ்வளவு ஏன்
இலங்கையில் 1 வருடம் கல்லூரி மாணவர்களுக்கு
ஹிந்தி போதித்ததை என் சித்தி மிகவும் பெருமையாக
நினைக்கிறார். இருக்காதா!!!!!!
(இண்டியன் கல்ச்சுரல் சென்டரில் ஹிந்தி கற்பிப்பவரைதான்
முதலில் போதிக்கும் படி கேட்டிருக்கிறார்கள். சிலபஸ்
அதிகம். ஆனா ஆவான்னா கற்றுக்கொள்ளவே 6 மாசம்
ஆகும்னு சொல்லியிருக்கிறார். :) நான் சேலஞ்சாக
எடுத்துக்கொண்டு சொல்லிக்கொடுத்து 100% ரிசல்ட்)

ஜி தன்னோட பதிவுல சொல்லியிருக்கறது உண்மைதாங்க
நமக்கு வேணும்னா எந்த மொழியா இருந்தாலும்
கத்துக்கறதுதாங்க நல்லது. அவரோட பதிவைப்
படிக்க இங்கே