நண்பர்களின் ஞாபகம்- நிறைவுப் பகுதி

முந்தைய பதிவிற்கு:

என்ன மெனுவா இருக்கும்னு மெர்சலாகிக் கிடந்த
என்னை என்னப்பன் கந்தப்பன் காப்பாத்திட்டான்.
எனக்கு அப்ப ரொம்ப நல்லா சமைக்கத்(அது மட்டும்தான்)
தெரிஞ்ச மெனு அது.

இந்த மெனுவை எனக்குத் தேர்ந்தெடுத்துக் கொடுக்க
காரணம்,
1. அம்மா கை பக்குவமாக அனைவரும் நினைப்பது.
2. ஃப்ரைடு ரைஸ், பிரியாணி இதெல்லாம் ஹோட்டலில்
கிடைக்கும். இந்த மெனு வீட்டில் மட்டுமே கிடைக்கும்.
3. இதை சரியா செஞ்சிட்டா மத்த சமையலும்
நல்லா தெரியும்/தெரிஞ்சுக்கலாம் என்பது நண்பர்களின்
அபிப்ராயம்.

நீங்க திட்டறதுக்கு முன்னாடி மெனுவைச் சொல்லிடறேன்.

வெந்தயம்/வத்தல்குழம்பு, ஜீரகம் மிளகு ரசம், உருளைக்கறி/
கீரை மசியல். அப்பளம் பொறிச்சா கோச்சுக்கமாட்டோம்னு
சொல்லியிருந்தாங்க. :))

1 கிலோ உருளை வாங்கி வெங்காயக் காரக்கறி செய்தேன்.
எதுக்கும் இருக்கட்டுமென்று கீரை,பருப்பை தேங்காய் அரைத்து
மசியல், கம கமவென மணக்கும் ஜீரகமிளகு ரசம், தயிர்,
அப்பளத்துடன் சமையல் ரெடி. (ஸ்வீட் எதுவும் இந்த
காம்பினேஷன் சமையலில் செட்டாகாது என்பதால்
”பெருமனதுடன்” வேண்டாம் என்று சொல்லியிருந்தார்கள்)

சோறு வைப்பதில் தான் சிறு பிரச்சனை! என்னிடமிருந்ததோ
மிக மிகச் சின்ன சைஸ் குக்கர். 500கிராம் அரிசிதான்
சமைக்க முடியும்.



எதுக்கும் இருக்கட்டும் என்று 2 தடவை சோறு சமைத்து
வேறு பாத்திரத்தில் போட்டு வைத்தேன். ஆண்கள்
சாப்பிடும் அளவு கூட என்பதால் யோசனையுடனே
இன்னொரு குக்கர் சோறு ஏற்றி சமைத்து முடித்த
நேரம் வந்தார்கள் நண்பர்கள்.

”வேறு எதுவும் வேணாம். ஸ்ரைட்டா சாப்பாடுதான்!!”
என்றனர். “சரி! நீங்க உக்காருங்க, நான் பரிமாறுறேன்”
அப்படின்னு அயித்தான் சொல்ல எல்லோரும்
அமர்ந்தனர். நான் எடுத்துக்கொடுக்க அயித்தான்
பரிமாறினார்.

கொஞ்ச நேரத்தில் குழம்பு சட்டியை ஒருவர்
பக்கத்திலே எடுத்து வைத்துக்கொண்டு
மொத்தமும் தனக்குத்தான் என்று சொன்னார்.:))

சாப்பிடும் வேகத்தை பார்த்து எனக்கு கொஞ்சம்
டென்ஷனாகி இருந்தது. வேற ஒண்றும் இல்லை.
ரசம் கூட வரவில்லை அதற்குள் ஒரு குக்கர்
சோறுதான் இருந்தது!!! இன்னும் ரசம்
தயிர் இருக்கே என்று அவசர அவசரமாக
குக்கர் ஏற்றினேன். அதுவும் காலியாகி
அடுத்த குக்கர், அப்போது அனைவரும்
சாப்பிட்டு முடிக்க சந்தருக்கு மட்டும்
மோர் சோற்றுக்கு சோறில்லை.

அதற்குள் நான் குக்கர் ஏற்றிருந்தேன்.
குக்கர் விசில் வந்து, ஸ்டீம் போய்
சோறு ரெடியாகும் வரை பொறுமையாக
உட்கார்ந்திருந்தார் சந்தர். போதும்டா!
வா! என்ற நண்பர்களிடம் சந்தர்
“இருங்கடா, நீங்க நல்லா சாப்பிட்டாச்சு.
மோர் சோறோடு உருளைக் கறி
சாப்பிடாட்டி ராத்திரி தூக்கம் வராது”ன்னு
சொல்லி பேசிச் சிரிச்சுகிட்டிருந்தாங்க.


அனைவரும் சாப்பிட்டு முடித்துவிட்டார்கள்.
நானும் அயித்தானும் பாக்கி. அப்போதுதான்
சட்டியை பார்த்தேன். குழம்பு, ரசம் ஏதும்
மிச்சமில்லை!! கறி மட்டும் கொஞ்சமாக இருந்தது.
தயிர் 2 கரண்டிதான் மிச்சம். ஆனால்
மனது நிறைவாக இருந்தது.

பல ஆண்கள் உணவின் ருசியை பாராட்ட மாட்டார்கள்.
அவர்கள் அதிகமாக உண்ணும்பொழுது ருசிப்பதை
கண்டுபிடிக்கலாம் என அம்மம்மா சொல்வார்.
ஆனால் அன்று அத்தனை நண்பர்களும்
“சாப்பாடு நல்லா இருந்துச்சுன்னு நாங்க
சொல்ல வேணாம். சாப்பிட்ட மாதிரியை
பாத்தே தெரிஞ்சிருப்பீங்க. ஆனாலும்
மனமாரச் சொல்றோம் இந்த டெஸ்டிலும்
நீங்க பாஸ்!! வயிறு ஃபுல்லுங்க” என்று
சொல்லி பைக் ஓட்ட முடியாமல் ஒட்டப்போவதுயாருன்னு!
சண்டை போட்டுகிட்டு கிளம்பிப்போனார்கள்.

வெறும் தயிர் சோறோடு எங்கள் இரவுச்
சாப்பாடு நடந்தது.

இன்றும் பல நண்பர்கள் உணவருந்த வருகிறார்கள்.
சமைக்க பெரிய குக்கர், ரைஸ் குக்கர்,
ஒவன், போட்டு வைக்க பெரிய பெரிய பாத்திரங்கள்
எல்லாம் இருந்தும் கொஞ்சமே கொஞ்சம் பாத்திரத்துடன்
நடந்த அந்த விருந்து என்றும் நினைவில் நிற்கிறது.


30 நிமிஷத்தில் கிளம்பிவாங்க! என்று சொல்லி
நாங்கள் சென்றபோது சினிமா டிக்கட் ரிசர்வ்
செஞ்சு வெச்சு எல்லோரும் சினிமா பாத்தது.
(முத்து தெலுங்கு டப்பிங் :)) )

எங்க ஏரியாவில் கரண்ட் இல்ல.
மேட்ச் பாக்க வந்தா கோச்சுக்க மாட்டிங்கன்னு
தெரியும்!!:)) என்று சொல்லி வருவது.

நாங்கள் அங்கே செல்லும்பொழுது
அருமையாக கவனித்தது என பல நினைவுகள்.

அயித்தான் ஊரில் இல்லாத ஒரு சமயம்
கேஸ் தீர்ந்து போய்விட்டது. புக் செய்தாலும்
வர 1 வாரம் ஆகும். யோசனையுடன்
அமர்ந்திருந்த பொழுது அந்தப் பக்கமாக
வந்த நண்பர் ஒருவர் இவர் ஊரில் இல்லாத
காரணத்தால் உதவி ஏதும் தேவையோ என
பார்க்க வந்து விடயம் அறிந்து உடன்
தங்கள் அறையின் சிலிண்டரை கொண்டுவந்து
வைத்துவிட்டார்.” நாங்க ஹோட்டலில்
சாப்பிட்டுக்குவோம்” என்ற அன்பு.



வெவ்வேறு ஊர்களில் இருந்தாலும்
இன்றும் தொடர்கிறது இவர்களின் நட்பு.

நாங்கள் குடியிருந்த அந்த கார் ஷெட்டின்
மேல் வீட்டை பிள்ளைகளை அழைத்துச்
சென்று காட்டினோம். எப்படி இங்கே இருந்தீர்கள்??
என ஆச்சரியத்தில் வாய் பிளந்தார்கள்.

சின்ன இடமாக இருந்தால் என்ன?
அந்த வீட்டின் பல இனிமையான நினைவுகள்
என்றென்றும் இனிக்கின்றன.

ஆர்.டீ.சி கிராஸ் ரோட் பக்கம் போகும்போது
இங்கேதான் முத்து படம் பார்த்துவிட்டு
வந்து சாப்பிட்டோம் என பிள்ளைகளுக்கு
சொல்லிக்கொண்டே எங்களின் இனிமையான
நினைவுகளுக்குள் அடிக்கடி போய் வருவோம்.